Een wereldburger, maar bovenal een man van verbinding: dat was Wim. Hij trouwde met zijn Emma en samen gingen ze in Gaanderen wonen. Via Remy Slutter kwam hij in contact met het Ettens Mannenkoor. Nog voor hij lid was, ging hij met Emma mee op koorreis naar Klagenfurt (1968). Daarna was de stap, na het overwinnen van enkele obstakels, gezet: Wim werd zanger bij het koor.
Hij was meer dan een zanger. Kritisch, bedachtzaam en met humor zette hij zich in als bestuurslid, penningmeester van de Club van Honderd en actief vrijwilliger. Hij had oog voor discipline en kwaliteit, maar altijd vanuit de gedachte: “het kost zo weinig moeite om het beter te doen.”
Hoogtepunten waren de buitenlandse reizen, vooral de indrukwekkende eerste tocht naar Canada in 1979.
Wim stond bekend om zijn pretoogjes, zijn vriendelijkheid en zijn bereidheid om altijd te helpen. Hij zong jarenlang als tweede tenor, bedacht de naam voor ons clubblad De Stemband, hielp mee achter de schermen en smeedde vriendschappen voor het leven.
Zijn inzet en betrokkenheid leverden hem terecht de titel van erelid op.
In 2023 moest Wim om gezondheidsredenen stoppen met zingen, na 55 jaar lidmaatschap. Maar de band met het koor bleef. Toen wij vorig jaar voor hem zongen in Varsseveld, stond hij ineens op, nam zijn oude plek in en zong mee alsof de tijd had stilgestaan.
Heel langzaam is zijn lied gedoofd. Afgelopen donderdag ebde de laatste toon weg.
Wij gedenken Wim als zanger, bestuurder, erelid – maar vooral als zangersvriend.
*** Komende donderdag zullen we hem eren met een erehaag en tijdens de uitvaart zal onze voorzitter spreken om Wim te herdenken namens het Ettens Mannenkoor ***
