Ettens Mannenkoor zingt over Vrede en Vrijheid op historisch 5 Mei Plein
Wat een dag… wat een plek… wat een beleving!
Vandaag beleefden we als Ettens Mannenkoor een optreden dat we niet snel zullen vergeten. We zongen op een van de meest indrukwekkende plekken van Nederland: het 5 Mei-plein in Wageningen, bij het historische Hotel de Wereld
Hier werd op 5 mei 1945 de capitulatie getekend. En juist op die plek mochten wij, op uitnodiging van hotelmanager Hans Hooft, onze stemmen wederom laten horen
We vertrokken met de bus vanuit Etten . De sfeer zat er meteen goed in. In Wageningen werden we hartelijk ontvangen en verwend met een lunch – wat een warm welkom!
Voor het inzingen hadden we nóg een mooi moment: we verrasten één van onze oudste zangers (87 jaar), die jarig was, met een spontaan “lang zal ze leven” Een klein muzikaal feestje, voor een groot optreden.
Daarna maakten we ons klaar voor drie zangblokken met een bijzonder programma. We zongen 30 (!) nummers met een verhalen over:
de waarde van het leven
de angst van kinderen in oorlogstijd
trots en hoop
onrecht
liefde
en het afscheid nemen
We vertelden niet alleen met zang, maar ook met gevoel. Een mooie groep eigen solisten stond voor het koor. Zij vertelden geen verhalen met woorden, maar met muziek. Hun zang sprak boekdelen. Geen woorden, alleen muziek – en dat was genoeg.
Het publiek luisterde ademloos. En ja… er werden traantjes weggepinkt. Zowel op het terras als bij mensen die spontaan bleven staan luisteren. De muziek, de verhalen, de plek — het kwam binnen
Het weer werkte gelukkig mee , het terras zat goed vol.
Na afloop hoorden we mooie reacties. Ontroering, dankbaarheid, verbondenheid. En wij? Wij zijn trots dat we met muziek iets mochten betekenen op zo’n bijzondere plek
Dank aan Hans Hooft, Hotel de Wereld, het publiek, onze podiumbouwers, onze mappenleggers, Walter Bouwman voor het geluid, onze concertcommissie, onze dirigenten, onze eigen solisten én natuurlijk al onze geweldige koorleden!
Wat een dag… wat een plek… wat een beleving! 
. De sfeer zat er meteen goed in. In Wageningen werden we hartelijk ontvangen en verwend met een lunch 
– wat een warm welkom!
Voor het inzingen hadden we nóg een mooi moment: we verrasten één van onze oudste zangers (87 jaar), die jarig was, met een spontaan “lang zal ze leven” 
de waarde van het leven
de angst van kinderen in oorlogstijd
trots en hoop
onrecht
liefde
en het afscheid nemen
, het terras zat goed vol.
